En voor je het weet is Doortje 6 jaar. Het is zo'n leuk werkje om deze 6e feestdag voor te bereiden. Ik geniet daar van.
Maar wie doet wat is de grote vraag.
Samen met Doortje heb ik een uitnodiging gemaakt, via mail verstuurd, en er een paar uitgedraaid voor de opa's en oma's die nog van voor de oorlog zijn en geen pc gebruiken. Doortje noemt de kleuren die ik voor een bepaalde overgrootouder kan kiezen. Ze denkt goed na over wie welke kleuren combinaties het mooist zal vinden.
Overal in huis liggen kleine mini verrassingen verstopt. Soms ontdekt ze toch iets en dat kan me dan niets schelen, het vergroot zelfs de pret.
Bij een webshop liet ik een gratis, vinyl, spandoek maken, met een mooie decoratie en felicitatie, helemaal persoonlijk. Om het doek plat te krijgen verstopte ik het onder het vloerkleed, goeie plek dacht ik. Tot Doortje ruimte wilde maken voor haar duplo trein en het kleed wilde dubbel klappen! 'Geeft niet hoor Nana, ik heb maar een klein stukje gekeken, het is wel Dora hé?' Dat vind ik dan grappig.
In een lade waar zij nóóit komt (lijkt wel die reclame van dat hondje; doet 'ie anders nooit hoor) verstop ik wat frutsels. Die gek gevormde rietjes die altijd een beker topzwaar maken, maar vooruit maar ze vindt ze zo mooi, lieve gratis labeltjes van een andere webshop die we op haar partijtje gebruiken, een ondergoedje met glimmers, frutsels dus.
Zelf gebruik ik die lade wel vaak en juist nu laat ik hem een keer open staan. 'Oh nana, mijn lievelingsrietjes, die wou ik zo graag'.
Het is zo makkelijk om een kind blij te maken.
We schrijven schattige uitnodigingen aan 6 vriendinnetjes, ze zet zelf haar naam er onder, heel trots.
Zoonlief vraagt wat ze wil krijgen, zegt ze; 'laat maar zitten ik hou van verrassingen'.
Ook mama wil haar deel in het feest bijdragen. Alle verjaardagen hebben we er voor gezorgd dat het grootste cadeau van mama is.
Of anders het mooiste of meest gewenste cadeau. Ik probeer alle plannen te bespreken met mama maar sommige dingen regel ik meteen. En dat gaat dit jaar niet goed. Ik ben te snel, te enthousiast. Tot mama zegt dat ze zich buitengesloten voelt nadat ze een voorstel deed wat ik te duur vindt. Au. Dat is niet de bedoeling. Mama's inzet is niet altijd voorspelbaar voor me. Ik laat haar zien wat ze zelf al geregeld en aangeschaft heeft, ze heeft een hippe taart geregeld, haalt nog wat versieringen, koopt met Doortje samen snoepgoed. We bespreken wat er nog moet gebeuren, via facebook, sms en telefoon. Haar rol is groot en veel credits gaan naar mama. Als Doortje hoort dat mama dan wel 2 nachtjes komt logeren is alle verheugenis compleet. De rollen zijn weer duidelijk. Kom maar op met dat feestje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten