Een van de
heerlijke momenten van de dag is s´avonds laat. Vlak voor ik ga
slapen dek ik Doortje nog even toe. Zolang ze bij me is levert dat me een
geluks kriebel in mijn buik op, ´een alles is goed´ beleving. Vaak slaapt ze
als een kikker op haar buik met de knietjes naast haar middel, tientallen
knuffels om zich heen. Duim in haar mond, en zo niet de ´overbeet´ een
beetje zichtbaar. Soms ligt ze net als op de IC toen ze geboren werd,
op haar knieën, kontje omhoog. Het vertederd me, maakt me een beetje meditatief
en dankbaar. Dat dit kleine grietje het gehaald heeft en zo pittig werd.
Dat we allemaal bij elkaar zijn gebleven. Ik heb haar graag dicht tegen me aan,
gelukkig zij ook. s 'Morgens na het wakker worden samen in bed, om de beurt in
elkaars armen. Op de bank als we boekjes lezen, dan heet het 'lekker strak
zitten'.
Zo vertrouwd ook
omdat in een nieuw lijfje allerlei delen van andere geliefden terug te zien
zijn. Dat gezichtje precies als van haar mama, net als dat mooie ranke
hertelijfje en die heerlijke lenigheid, waarvan een revalidatie arts vroeger
eens zei dat mama in een circus terecht was gekomen als ze in China geboren zou
zijn. De lange heel smalle voeten waarvoor ik weer ver weg moet om passende schoenen te vinden, net als voor haar mama destijds. Die opwippende grote teen met heel platte nagels als van haar
opa, waar ik ooit 12 jaar mee was. De oorklachten van mijn familie. Dat
neusje, heel erg niet van óns, net als de snel bruinende huid, welke ik allebei
meteen herkende als zijnde van haar papa, die zij zo graag zou kennen, en ik 1
jaar meemaakte. Dat huidje wat neigt naar exceemachtige uitslag als
bij mijn vader en mij. Die geweldig mooie lange slanke vingers van
haar overgrootmoeder, ik heb goede hoop dat die lange benen ook gaan
lijken!
Dat mooie lijfje, maar wel met een litteken op de buik.
Als herinnering aan spannende tijden. Nadat mama de 20 weken echo had laten
maken bleek Doortje een open buik te hebben. De darmen lagen door een gaatje uit
de buik. Ik werd nog banger dan ik al was, de huidige tijd voorziend maar
twijfelend aan mijn kunnen. Haar papa verdween. Stom genoeg ben ik alle
informatie over de aandoening gaan goochelen en via fora kwam ik
rampzalige scenario's tegen over kindjes met een gastro-schizis. Voor eeuwig
afgeleerd. Doortje bleek een bikkel, werd de welbekende uitzondering
op de regel. Licht geboren, 1800 gram, meteen dezelfde nacht geopereerd, 7
weken Sophia kinderziekenhuis. Herstelde opbeurend snel. Oeverloze
controles volgden maar nooit één enkele complicatie. Dat lijfje herbergt ons en
wij herbergen Doortje. Lekker strak.
Er waren nogal
wat pijntjes vooraf bij Doortje. Beetje in het hoofd, beetje in de buik,
beetje in de benen, of een staartje van een of ander griep
virusje? Spannend om naar de 6e verjaardag toe te leven. Aftellen
en veel verheugenissen. Mama sliep 2 nachtjes bij ons, extra
vreugde. Gezellig en ook handig met versieren en allerlei
voorbereidingen.
Het verjaarsontbijt met ons vieren want opa schoof ook
even aan vóór zijn werk. Op de school van Doortje is het de gewoonte om
met jarige kleuters 5 minuutjes later te komen en als ouder een half
uur te blijven. Doortje was zo trots dat mama er bij was. Ik was
ontroerd door meisjes bekkie. Te zien hoe ze genoot van alle klasse
rituelen; alle kindjes feliciteren om de beurt, de jarige deelt muziek
instrumentjes uit aan zoveel kindjes als je leeftijd telt, zelf de liedjes
kiezen. Boven op de feeststoel staand. Happy birthday wordt
gezongen in verschillende uitvoeringen; happy peppy sjanghai, bloedserieus gezongen
door 21 kindjes vond ik zo schattig. Carnaval werd die zelfde dag
gevierd, dubbel vreugde. Alle kleuters verkleed, leverde prachtige foto's op. Toen
mama en ik vertrokken begonnen ze net met de polonaise. 21 Verkleedde
kinderen héél voorzichtig handjes op elkaars schouders achter elkaar aan schuifelend door
de klas. Nog nooit zag ik zo'n ingetogen optochtje. Ach wat lief om te zien.
Ook thuis veel om
van te genieten. Het partijtje met 6 vriendinnen. Cakejes versieren
en de rest van de middag ouderwetse spelletjes. Stoelendans blijft een
hit, wel even huilen als je als jarige heel snel af bent, maar tante
'kleuterjuf' lost het snel op met de vraag of Doortje mee wil jureren. Spekkie
happen. 'Wat is weg' onder een doek liggen 10 verjaarsartikelen, steeds
1 weghalen. Zo spannend voor kleuters, thuis steken ze ook hun vinger op
als ze het antwoord weten! En natuurlijk twister. Elk kind
vrijwillig in de kreukels, 7 kleine kontjes in de lucht. Meteen de
volgende dag het feest voor familie en vrienden. Gelukkig mocht in
de ochtend een overbuurmeisje bij ons blijven en in de middag nam zoonlief een
achterneefje mee. Een feestje met alleen ouderen leek me niet gezellig
voor Doortje, en in de familie en vriendenkring zijn nog geen kinderen waar
ze zich mee zou kunnen vermaken.
Afgelopen week knutselde ze een
cadeau voor mijn 84e verjaardag!!! Denkend dat 31 jaar wachten echt niet
zo lang is. Had ze per ongeluk de 8 en de 4 omgedraaid dan had ik het
presentje nog tegoed gehad, maar goed het leven van een Nana is zoals het is en
ik heb haar immers beloofd 100 te worden.
Druk was het, dat wel, Doortje
had amper tijd om alle kadootjes uit te pakken. Ze is mega verwend. Eén
dag in het jaar snoepen zoveel als ze wil. Heel erg blij is Doortje
met een potje gummy achtige pasta waar je balletjes van kunt rollen die
dan ook echt stuiteren. Net als zij zelf, een kleine gelukkige stuiterende
kleuter. Soms weet je niet waar ze het meest blij mee zijn. Aan het
einde van het hele feest stop ik Doortje in bed, ze zegt; 'ik ben tevreden
Nana'. Liefje mijn liefje wat wil je nog meer.
