beestjes

En ook de 2e paasdag was koud, zonnig en gezellig. Samen met opa gingen we naar 'Jeu de Boer'.
Een gehucht verderop woont een inventieve boer. Echt een slimmerik. Zijn prachtige grote bedrijf heeft hij omgetoverd tot een soort horeca met diertjes. Ook voor feesten, partijen en work shops, zo'n boer weet je wel. Groot stuk van de stal werd een als bar ingericht, je kent dat wel semi rustiek, semi romantisch. Met hangend curiosa, boerenbont kleedjes, kaarten van koeien, en roosjes en zo. Op het terrein is plek genoeg voor stands van enigszins gerelateerde bedrijfjes. De scouting voor het klimmen, de wijnboer, de kaasboer, de olijfolieboer?, de kweker van bijna doorgedraaide viooltjes, de schapenscheerder, de daarvan wol gebruikende vilt dame. Maar bovenal diertjes. Doortje is er dol op. Vroeg honderduit, waarom de koeien nog binnen waren, en of er niet meer shetlanders waren, kon ze er eerder op rijden, want de rij wachtenden was ook bij de paarden lang. Lekker kijken, griezelen, (bij vieze dikke koeien), paard rijden en als ze de kans krijgt de lammetjes aaien. Leuk zo lang het klein is dus. Meteen bij de oprit van de boerderij begon de braderie met.....touwtje trekken.
Ok, dat kan, zouden we dat doen voor we naar huis gingen. Na het aaien links en rechts wilde Doortje wel zelf eierdopjes vilten. Ze wist niet waar ze aan begon (duurt mega lang), maar het werkje was lekker kliederig dus wel 15 minuten leuk. Wol plukken, nat maken, olijfzeep er op en wrijven. En elke keer als ze dacht klaar te zijn vertelde de schapenwol geklede (zou het allemaal familie zijn?) dame dat ze verder moest gaan met wrijven. Doortje werd kouder en natter. Opa en ik gingen om de beurt even in de zon staan, en net toen de eczeem op haar handen begon op te spelen zei de mevrouw dat de eierdoppen klaar waren. Ik zou ze nooit als zodanig herkend hebben maar Doortje was lekker bezig en dan ben ik ook tevreden. Bij de schmink had Doortje meerdere keren de moed op gegeven omdat de rij 12 kindjes lang was, maar op één moment pakte ze haar kans. Ze mocht zelf een gezichtje kiezen uit het voorbeeldenboek. Ze wilde graag als zeemeermin naar huis. Zei die dame, (ook moe na een koude middag met 100 eisende kindjes); 'moet dat nou? dat heb ik nog nooit gedaan.' Geeft niks; dat wilde Doortje toch! Ongevoelig voor die lieve schminkschat d'r problemen. Nog een keer aaien, nog een keer paardrijden en dan was het wel klaar. Dikke pech zodra we ontdekten dat de touwtrek-kraam al vast naar huis was. s 'Avonds zaten we lekker samen aan ons paasmaal. Keukentafel bij het raam naar de tuin. Zagen we 2 duiven die een poging deden om tot dé daad te komen. Ik vertelde aan Doortje wat ze volgens mij van plan waren. Zei ze alle dieren info van die dag ten spijt; 'oh moet dat nou in onze tuin.'    

 

paasweekend 1

Lekker lang weekend, het begon al met de ontroerende Passion donderdag avond op tv, erg van genoten. Rijst wel de vraag; wat gaan we doen deze dagen. Vrijdag hebben Doortje en ik geknutseld voor een weeshuis, alsof óns leven er vanaf hing. Elk denkbaar paasaccessoire hebben we geknipt, gelijmd en gekleurd. Voelde me af en toe net Bert Visser; 'hoe doet ze het hé?. Later in de middag nog het jaarlijkse ritueel van eieren schilderen op de kinderboerderij. Schattig hoor al die kindjes aan een lange versierde tafel. Met exact afgemeten materiaal en een ijzeren coördinatie liep er een strenge dame rond die iedereen in de pas probeerde te laten verven. Doortje wenkte mij, of ik even dichterbij wilde komen zitten, ja dat snapte ik. Doortje is gewend om tijdens het knutselen lekker haar gang te gaan en pas na afloop op te ruimen. Afijn, een uur later liepen we wel naar huis met 3 prachtig beschilderde eieren en een kras op haar wang van de hoorn van Doortjes lievelingsschaap die dit keer geen zin had om te kroelen. Huil, troost en voorzichtig doorgelopen met het ook geknutselde papieren mandje waarin de 3, nog nat van de dunne verf, eieren. 
Zaterdag had Doortje een leuke klus met mijn zoon. Voor haar mooie rapport zou ze van hem een training of joggingpak pak krijgen. Ze zit nog steeds in haar stoere fase en dan kan ze die mooi aan als ze woensdag de sponsorloop voor de kindjes van Afrika gaat lopen, vindt ze zelf. Nou is mijn zoon een mooie en erg lieve jongen maar dit karweitje was best hoog gegrepen. Ik had, op zijn verzoek, al voorwerk gedaan, en 3 lekkere katoenen pakken apart laten hangen in de plaatselijke sportwinkel, maar dat liep toch anders. Kilometers en tig winkels later kwamen ze bezweet thuis met een schitterend, neem dát maar letterlijk, glimmend nylon trainingspak. Doortje was er dolblij mee; 'had ze altijd al willen hebben.' Ggggrrrr ik doe mijn best haar smaak te respecteren!
Vandaag had opa een plan, we gingen naar de film. Ik zou ingewijd worden want Doortje en opa waren al vaker naar een 3D film geweest maar ik nog nooit. Aaiend over mijn arm vroeg Doortje onderweg steeds of ik het spannend vond, smelt smelt. Opa leukt zelfs de vrijwel lege parkeergarage op door desgevraagd boven op het dak te parkeren, waar ze een vaker gebruikt plekje hebben op een hellinkje. Wedstrijdje naar beneden, wij met de trap opa met de lift. Natuurlijk wonnen wij...... zelfs zonder dat trainingspak. In de bioscoop werd meteen popcorn voor samen en een 3D bril voor mij aangeschaft, zij hadden al een 3D bril. En het was mooi. Doortje had me ter introductie al meerdere keren verteld dat het net zou lijken of de film over ons hoofd zou gaan. Daar kon ik me niet zoveel bij voorstellen maar het klopte. 'Zambesia' heette de film en inderdaad de vogels leken recht de filmzaal in te vliegen. Toen de zak popcorn bijna leeg was verweet Doortje mij dat ik er te veel at, wat niet waar was, maar de film was prachtig, dat wel. Paas episode 2 volgt.