overgang

Mijn overgang was nogal een bevalling, letterlijk. Het was een missie.  Doortje kwam bij me wonen en ik raakte in de overgang. Een rare streek van het leven en het bleek een bijzondere ervaring. Mijn lichaam wilde beginnen aan een nieuwe fase en Doortjes aanwezigheid liet me terug gaan naar start, zonder de energie van toen. Moederschap.  Een meesterlijk voordeel was het kwijt raken van mijn mood-swings. Het leek een beetje sturen tegen het verkeer in. Mijn leven stond op z'n kop, Doortje was bezeerd dus ik probeerde zo rustig en klein mogelijk de dagen door te komen.  Zwetend, mensenlief het zweet brak me zo vaak uit. Ik vroeg me wel eens af in hoeverre de opvliegers mijn ware gemoedstoestand verbloemden. De 3 RRRen leken mij de beste remedie voor Doortje maar ik gedijde er zelf ook bij. Veel instanties om ons heen, pleegzorg, jeugdzorg, de instelling waar mama begeleiding van kreeg en de instelling waar meisje kort was geweest, de consultatiebureau arts. Het sophia kinderziekenhuis bezochten we toen nog omdat Doortje met een gastro schizis geboren was (open buik). Mama in een roerige fase waar ik ongerust over was, soms ook spoorloos verdwenen. Een verdeelde familie om alle zorgen die er waren, iedereen had wel een oplossing of idee over wat er gebeuren moest, maar ik ben niet zo goed stuurbaar en wel heel eigenwijs. 
Of ik kon kiezen tussen Doortje en mama vroeg een instantie, ja knikte ik, want ik werkte aan alles mee om Doortje bij me te krijgen,  nee dacht ik heel hard, nooit zou ik kiezen. Al snapte ik zelf ook wel dat alle stress geen gezonde factor was, maar ik had een missie; Doortje en mama samen, zo vaak als ons drieën zou lukken. Het kostte me veel energie. Gelukkig kreeg ik 4 weken vrij, pleegzorgverlof. Ik werkte toen nog maar wist al dat mijn ontslag dreigde door een reorganisatie. 
Voor het overzicht gebruikte een lijst waar op ik alle contacten bijhield, hun rol, professie en telefoonnummer, het waren er meer dan 100.  De overgang hield voor mij allerlei in: van alleenwonend naar samenwonend, van oma naar verzorger, van werkende naar werkeloze. Dat laatste zou nog gunstig voor ons uitpakken, een poos rust na alle commotie. Van vaak beschikbare vriendin/zus/dochter/moeder/werknemer naar zelden nog beschikbare wat dan ook. Doortje had net geleerd om op handen en voeten te staan en dan onder haar billen door te kijken. Voor mij een leuk excuus om een opvlieger te verbloemen. ‘Niks aan de hand hoor, we gymmen'. Ik was in ieder geval lekker warm voor meisje!  2008 was een prachtige zomer, ik ging over en als beloning werd ik een Nana.  Mission accomplished.