Doortje en Nana zijn vrolijk, heel vrolijk. Nana gaat naar een concert van
Bruce Springsteen en daar wordt ze heel blij van. Die blijheid slaat altijd
meteen over op Doortje. Het is zo heerlijk om samen in zo´n flow te zitten. Ze grijpt
elke kans om die te delen. We dansen er al vast lustig op los. De muziek van
Bruce is niet echt haar favoriet maar dansen wil Doortje altijd wel.
Speciaal voor Doortje heb ik een liedje opgezocht wat Bruce voor zijn
kindje schreef. Ponyboy, een klein zacht wiegeliedje wat hij samen met zijn
vrouw zingt. Ik maak een paardje van mijn schoot en met Doortje op mijn knieën
galoppeer ik met de muziek mee. En nog een keer, en nog een keer en nog een
keer Nana. Net zo lang tot ze mee kan zingen.
Ja je moet zo’n kind natuurlijk ook muzikaal opvoeden. Bovendien gilt K3 vaak
in mijn oren om wat afwisseling.
Al een half jaar verheugenis heb ik er op zitten. Muziek die ik 25 jaar
terug via mijn liefde leerde kennen. Voor elke staat van zijn heeft Bruce een
passende song. Over gelukte en mislukte liefdes, over de wereld en de mensheid.
Over gewone mensen die trouw zijn, hun best doen en falen. Van Bruce houden is
gelijk aan van mijn liefde houden. Deze liefde met wie ik al 11 jaar niet meer
samenwoon maar nog steeds samen ben!
En beiden aangenaam om naar te kijken. Ook niet onbelangrijk. Al viel dat
tegen in het Goffertpark omdat er 60.000 mensen tussen ons en Bruce in stonden.
Doortje vraagt zelfs of ik ook op Bruce verliefd ben. Nee hoor dat niet, ik vind
het zelfs grappig om alle middelbare dames te zien die bij zijn concert hun
kipfilet armen op het hek laten rusten en vol adoratie toe kijken. Persoonlijk ga
ik liever helemaal achteraan uit mijn verstevigende panty, met kaplaarzen er
over heen.
Of ik dan alleen met opa zal dansen vraagt ze. Nou is opa niet zo danserig
maar omdat Doortje zich er vrolijk om maakt zeg ik toch dat ik natuurlijk
alleen met opa dans. ‘Ok’ besluit ze dan mag tante met oom dansen. Ik geef de
boodschap door aan mijn zus en mijn zoon. Doortje regelt zulke zaken graag
zodat ze weet wat er gebeurt als zij niet in de buurt van Nana is.
En of mama’s liedje ook komt? Het lied waarin een te jong meisje een kindje
krijgt om vervolgens de party lights te gaan missen. Een troostlied met
jankende gitaren. Maar nee ‘spare parts’ wordt zelden live gezongen.
Doortje mag bij mama gaan logeren en heeft zelf ook wat fijns te doen. Ze mag
mee naar de kermis.
De volgende dag hebben we elkaar veel te vertellen. Dat ze
veel gegeten heeft, met de poezen speelde, niet gedoucht heeft, een schildpadknuffel
aan de kermis over hield en een ijsje kreeg. Doortje wil alles horen over onze
belevenissen in de regen. Blij om elkaars blijheid. En ik vertel hoe we zongen,
dansten, gelachen hebben, nat geregend zijn, in de file stonden, pret maakten
met 60.000 andere fans. Ik vertel over dé avond van dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten