je thuis voelen

We luisterden laatst kinderliedjes en opeens vraagt Doortje mij of ik weet waar zij zich het meest thuis voelt. Ik vraag ´nou?´ en ze noemt de 2 plaatsnamen waar mama verblijft. In de ene plaats woont mama begeleidt en in de andere is ze vaak bij haar liefde. Ik schrik en krijg de kriebels in mijn buik. Hemel gaat alles wel goed? Is ze ongelukkig, was ik een keer te vaak kattig?
Even slikken en dan zeg ik dat dat heel mooi is omdat mama daar woont.
Op mijn vraag hoe dat is om je thuis te voelen zegt Doortje dat dat lekker in haar buik is, 'dat is fijn Nana.' Ik kan het niet laten te vragen of ze zich bij ons thuis óók thuis voelt. Ja hoor als mama er is wel zegt ze. Au.
Later bedacht ik dat dit precies is waarom ik Doortje bij me heb genomen. Er was mij alles aan gelegen om mama en Doortje bij elkaar in de buurt te houden. Al heb ik in het begin van de zwangerschap van mijn dochter héél andere dingen beweerd. Maar mama was vastberaden; Zij zou een baby krijgen en ze zei letterlijk dat ik wel bij zou draaien! Wat ook geschiedde, ze kent me goed. Was Doortje in een pleeggezin terecht gekomen dan zou er nooit zo'n goed contact tussen hen kunnen zijn. alleen al omdat de bezoekregelingen veel schraler zijn dan ik kan bieden.
Iedere dinsdag is het mama dag. Doortje weet niet beter en mama richt daar haar leven op in.
Niet vanaf het begin maar inmiddels is mama ook weer gewoon betrokken bij ons gezin en in de familie. Ik ben blij dat dochter weer in ons leven is en ook weer bij alle speciale familie activiteiten aan kan sluiten. Ze is mijn bloed, Doortje is haar bloed, we horen bij elkaar. Ik ben zo gehecht aan het familiale. 
Sinds een jaar logeert Doortje soms bij mama. Voor alle partijen de best haalbare situatie. Na 2 nachtjes logeren nam ik meisje weer mee naar huis vorige week. Ik was hartstikke fit na 2 dagen alleen en we rondden de dag rustig af. Eenmaal in haar bedje verteld Doortje me dat ze blij is weer in haar eigen bed te liggen. 'En dat ik weer bij jou ben Nana, want 2 nachtjes is wel erg lang.'
Oef. Was ik toch even geschrokken laatst.

 

het is een mooi leven zo samen.