beestjes

En ook de 2e paasdag was koud, zonnig en gezellig. Samen met opa gingen we naar 'Jeu de Boer'.
Een gehucht verderop woont een inventieve boer. Echt een slimmerik. Zijn prachtige grote bedrijf heeft hij omgetoverd tot een soort horeca met diertjes. Ook voor feesten, partijen en work shops, zo'n boer weet je wel. Groot stuk van de stal werd een als bar ingericht, je kent dat wel semi rustiek, semi romantisch. Met hangend curiosa, boerenbont kleedjes, kaarten van koeien, en roosjes en zo. Op het terrein is plek genoeg voor stands van enigszins gerelateerde bedrijfjes. De scouting voor het klimmen, de wijnboer, de kaasboer, de olijfolieboer?, de kweker van bijna doorgedraaide viooltjes, de schapenscheerder, de daarvan wol gebruikende vilt dame. Maar bovenal diertjes. Doortje is er dol op. Vroeg honderduit, waarom de koeien nog binnen waren, en of er niet meer shetlanders waren, kon ze er eerder op rijden, want de rij wachtenden was ook bij de paarden lang. Lekker kijken, griezelen, (bij vieze dikke koeien), paard rijden en als ze de kans krijgt de lammetjes aaien. Leuk zo lang het klein is dus. Meteen bij de oprit van de boerderij begon de braderie met.....touwtje trekken.
Ok, dat kan, zouden we dat doen voor we naar huis gingen. Na het aaien links en rechts wilde Doortje wel zelf eierdopjes vilten. Ze wist niet waar ze aan begon (duurt mega lang), maar het werkje was lekker kliederig dus wel 15 minuten leuk. Wol plukken, nat maken, olijfzeep er op en wrijven. En elke keer als ze dacht klaar te zijn vertelde de schapenwol geklede (zou het allemaal familie zijn?) dame dat ze verder moest gaan met wrijven. Doortje werd kouder en natter. Opa en ik gingen om de beurt even in de zon staan, en net toen de eczeem op haar handen begon op te spelen zei de mevrouw dat de eierdoppen klaar waren. Ik zou ze nooit als zodanig herkend hebben maar Doortje was lekker bezig en dan ben ik ook tevreden. Bij de schmink had Doortje meerdere keren de moed op gegeven omdat de rij 12 kindjes lang was, maar op één moment pakte ze haar kans. Ze mocht zelf een gezichtje kiezen uit het voorbeeldenboek. Ze wilde graag als zeemeermin naar huis. Zei die dame, (ook moe na een koude middag met 100 eisende kindjes); 'moet dat nou? dat heb ik nog nooit gedaan.' Geeft niks; dat wilde Doortje toch! Ongevoelig voor die lieve schminkschat d'r problemen. Nog een keer aaien, nog een keer paardrijden en dan was het wel klaar. Dikke pech zodra we ontdekten dat de touwtrek-kraam al vast naar huis was. s 'Avonds zaten we lekker samen aan ons paasmaal. Keukentafel bij het raam naar de tuin. Zagen we 2 duiven die een poging deden om tot dé daad te komen. Ik vertelde aan Doortje wat ze volgens mij van plan waren. Zei ze alle dieren info van die dag ten spijt; 'oh moet dat nou in onze tuin.'