poppen

Doortje en ik leven samen in een huis, maar dat belet haar niet om een mega grote familie om zich heen te creëren als ze speelt. In haar poppenspel zie ik interessante situaties voorbij komen. De laatste tijd heeft ze haar hele grote familie in bed bij zich genomen. Allerlei poppen en knuffels doen mee. Iedereen krijgt een naam maar soms krijgen ze alleen een rol in het spel. Dan is een pop of knuffel ‘naamloze’ vader, broer of zus. Sommigen krijgen zelfs een echt bed ín haar bed. Een piepklein poppenbedje met 3 ieniemienie muisjes staat boven haar kussen. ‘We hebben net een drieling erbij gekregen Nana’, zegt ze. Ze worden gerangschikt op behoefte van Doortje. Tenminste dat denk ik. Een poppen maxi-cosi is de plek waar een zieke zus in ligt. Doortje verteld dat ze die zus in de gaten moet houden dus ligt zieke zus vlak naast het kussen van Doortje, en zwaar ingepakt.

Een andere avond kan het zomaar zijn dat de vader dichtbij haar kussen ligt. ‘Ja, dat is mijn man, ik ben getrouwd met mijn broer want dat is een lieve jongen.’ Een grote bruine, zachte beer! Oeps, ik overweeg even, staand naast haar bed, te vertellen dat trouwen met je broer………! Nee, ik zeg het niet, het is heerlijk om in het spel alle fantasie oeverloos te laten door komen. Bovendien zal ze vanzelf ontdekken welke mogelijkheden en onmogelijkheden het leven voor haar in petto heeft. In haar wereld is bijna alles nog haalbaar, dat is een fijne gedachte. Laat ik geen pret vergallen nu ze pas zes jaar oud is.

Op een andere avond verteld Doortje me dat ze erg druk heeft omdat zij de grote zus van acht broertjes en zusjes is die ze alleen verzorgt. Ze zucht er ook een beetje bij. ‘Tjongejonge’ zeg ik bewonderend tegen Doortje. Ik durf niet te vragen hoe dit zo gekomen is!

Sommige poppen mikt ze heel relaxed over de rand van het bed als haar dat op een dag beter uitkomt. Nooit zonder reden. ‘Die doet stom Nana’, ‘daar heb ik nu geen zin’ of; ‘die is suf’. Laatst moesten Marjoleine en Sophie ieder aan een andere kant van het bed slapen omdat die twee steeds ruzie maken.

Doortje heeft de boel aardig in de vingers in die grote familie van haar. Respect voor haar daadkracht. ‘Dat doe je goed moedertje’, zei ik tegen haar. Waarna ze me een heel vergenoegd glimlachje schonk.

Er zit ook een oma in het bed. Een dikke beer, beetje onderuitgezakt. Ik ontdekte met wat verhulde vragen niet welke rol die dame eigenlijk had in het spel. Mijn nieuwsgierigheid over de verwerking van haar belevingswereld in het spel werd niet beantwoord.

Nou ja, misschien is het voldoende dat die oma-beer er steeds is!

En anders; het blijft wel fantasie hé!!!!!!